B&W Info nummer 72 - februari 2010

Interview: Christoph Moritz

Hij is één van de revelaties van dit seizoen. Tot een week voor de competitiestart was hij zelfs bij zijn huidige teamgenoten volslagen onbekend. In de slipstream van de veelbespoken Holtby-transfer maakte Christoph Moritz deze zomer de overstap van de A-jeugd van Alemannia Aachen naar Schalke 04. Eigenlijk was hij voorbestemd voor het tweede team. De laatste week van de voorbereiding mocht hij meedoen met de eerste selectie. Tot ieders verbazing schonk teammanager Felix Magath hem een basisplaats in de eerste competitiewedstrijd bij 1. FC Nürnberg. Inmiddels is 19-jarige middenveld-allrounder niet meer weg te denken uit de basis. In het volgende interview spreekt de liefhebber over de passie van zijn vader, zijn eerste pijnlijke ontmoeting met Marcelo Bordon en zijn eerste Bundesliga-doelpunt.

Christoph Moritz, je kwam begin dit seizoen voor het tweede team naar Schalke. Vier maanden later heb je al 12 Bundesligaduels achter je naam met een treffer. Is deze komeetstart al een beetje tot je doorgedrongen?
„Inmiddels gaat het een beetje. Ik heb er altijd over gedroomd ‘s morgens wakker te worden en dan naar de training te gaan. Nu mag ik dat iedere dag doen. Mijn droom is waarheid geworden. Iedere dag geniet ik en verheug ik me op onze wedstrijden. In de Arena het veld betreden, dat is fenomenaal. Onze zeges in Bochum en dortmund zullen me altijd bij blijven.“
Met welke verwachtingen ben je deze zomer van Alemannia Aauchen overgestapt naar Schalke?
„Ik kwam uit jeugd van Aachen en had daar een aanbod om in het tweede team te spelen en de voorbereiding met de profs mee te maken. Bij Schalke had ik vanaf het eerste moment een goed gevoel en de indruk dat eerst trainer Markus Högner, later Uwe Scherr en Oliver Ruhnert, me er absoluut bij wilden hebben. Daarom heb ik voor Schalke gekozen. Mijn doel was om na tien speeldagen een vaste basisplaats te hebben in het tweede elftal. Uiteindelijk is het mijn eerste jaar bij de senioren. Daarnaast wilde ik een sportstudie beginnen. Niemand kon voorspellen dat alles een totaal andere wending zou krijgen.“

Vier jaar geleden speelde je nog in de kreisliga, de onderste regionen van het amateurvoetbal.
„Klopt. Tot aan de B-jeugd heb ik bij mijn club Viktoria Arnoldsweiler in de Kreisliga gespeeld en trainde ik twee keer in de week. Maandags ging ik wel altijd naar de training van de regionale selectie. Daar werd ik aangesproken door de trainer van de B-jeugd van Alemannia. In eerste instantie wilde ik niet gaan en lekker met mijn vrienden samen blijven spelen. Ik heb het toch gedaan wat achteraf een juiste keuze was. In Aachen leerde ik Lewis Holtby kennen, die ik nu dus weer tegenkom auf Schalke. Lewis en ik hebben in de B-jeugd samengespeeld. In de A-jeugd nog even totdat Lewis werd overgeheveld naar het eerste elftal. We kunnen het prima met elkaar vinden en trekken ook buiten het voetbal veel met elkaar op.“
Lewis gold als het grootste talent van zijn leeftijdgroep. Momenteel heb jij meer Bundesligaduels achter je naam staan. Heeft dat invloed op de vriendschap?
„Helemaal niet. Natuurlijk zat Lewis er mee dat het bij hem een beetje stroef ging. Ik geloof dat zijn deelname aan de WK onder 20 afgelopen september hem erg goed heeft gedaan. Hij is meer ontspannen en zelfbewuster. Lewis was zeer blij voor mij, dat vind ik geweldig. Na mijn doelpunt tegen Bochum kwam hij in de rust direct bij me om me te feliciteren.“
Na dat doelpunt leek je bij het juichen volkomen overrompeld over wat er allemaal in de Arena gebeurde. Kun je dat moment nog eens beschrijven?
„Ik was volledig gefocust de bal goed met mijn linkervoet te treffen. Toen de bal er in ging was dat een super gevoel, maar ook een ongewone, volledig nieuwe situatie voor mij toen 60.000 mensen voor mij juichten. Juichen na een doelpunt is sowieso niet aan mij besteed. Op dat moment zag het er zeker wat komisch uit.“
Je behoort inmiddels tot de profselectie van de Knappen. Is er een bepaalde scene uit de eerste maanden waarbij je het gevoel had dat je er echt bijhoorde?
„Dat was tijdens de tweede of derde training bij het eerste. We speelden handbal en ik hoorde om me heen dat het nu ‘mit richtigem Körpereinsatz zur Sache’ zou gaan. Ik kreeg de bal en bedacht me wat ik er mee zou gaan doen toen Marcelo Bordon me van achteren omgooide. Ik lag daar met de bal onder me en Bordon boven op me. Toen wist ik dat ik echt met de grote jongens mee deed.“
Die grote jongens kende je alleen van de televisie. Hoe was het eerste contact in de kleedkamer?
„Ik dacht toen: hij is international, hij speelde de WK, hij heeft 250 Bundesligaduels achter zijn naam, enzovoort. Ik durfde hen bijna niet aan te spreken. Daarvoor was ik veel te zenuwachtig. Ik heb me terughoudend opgesteld. Met de tijd is er natuurlijk het nodige veranderd. Ik ben heel goed opgenomen in de groep, voel me er goed en inmiddels maken we samen ook grappen.“
„De ervaren spelers geven je ook veel tips. Juist voor de derby in dortmund was dat belangrijk. Ze vertelden de allereerste bal bij een medespeler in te leveren om zo rust in je spel te creëren. En toon vanaf de aftrap dat Schalke 04 op het veld staat en het voor de tegenstander vandaag heel zwaar wordt. Of het nu Bordon is of Asamoah, Kuranyi of Rafinha, de ervaren spelers ondersteunen ons de hele tijd.“
Had je bij de overgang van de A-jeugd van Alemannia naar het profvoetbal in de Bundesliga extra trainingen nodig?
„Het tempo in de Bundesliga ligt extreem hoog. De persoonlijke duels zijn veel intensiever, zonder twijfel. Voor iedere training doe ik een half uurtje atletiektraining om spiermassa op te bouwen voor extra duelkracht. Ik ben daardoor al vier kilo aangekomen. Daarnaast moet ik aan mij snelheid en reactievermogen werken. Mijn loopvermogen is goed. Bovendien moest ik mijn speelstijl niet veranderen. Ik ben altijd iemand die het spel snel will maken door niet lang aan de bal te blijven.“ .
Je bent in zeer korte tijd doorgebroken in de Bundesliga. Heb je geen angst dat het ook heel snel de andere kant op zou kunnen gaan?
Moritz: „Daar hou ik me niet mee bezig. Ik ben er van overtuigd dat zulke gedachten een negatieve invloed hebben op de prestaties. Ik probeer me iedere training weer aan te bevelen door alles te geven. Dat is alles waar ik zelf invloed op uit kan oefenen.“
Met jou hebben zich dit seizoen ook Lukas Schmitz, Carlos Zambrano, Levan Kenia, Lewis Holtby en Joel Matip in de ploeg gespeeld. Is dat een verdienste van Felix Magath?
Moritz: „ Dat geloof ik wel. Dat deed hij eerder al ik Stuttgart waar hij Kevin Kuranyi, Timo Hildebrand, Aliaksandr Hleb, Andreas Hinkel en Philip Lahm als jonge talenten in de Bundesliga liet debuteren. Met die spelers kunnen wij ons noch niet vergelijken, maar ik denk dat de trainer een bijzonder oog voor jong talent heeft. Omdat hij alle spelers gelijk behandelt geeft hij jonge spelers ook direct het gevoel er helemaal bij te horen. Bovendien heeft hij ook de moed om jonge spelers te laten spelen.“
Voor Felix Magath was het je vader die zeer belangrijk was in je ontwikkeling als voetballer. Liefst tien jaar was hij je trainer.
Moritz: „Hij bracht me de grondbeginselen bij. Mijn grote loopvermogen heb ik aan hem te danken. Toen ik nog in Arnoldsweiler speelde liep ik samen met hem al extra voordat de eigenlijke voorbereiding begon. Hij op de fiets en ik er naast. Bovendien spreken we ook nu nog uitgebreid over mijn wedstrijden en analyseren het tot detail, net als vroeger in de C-jeugd. Niet alleen mijn vader was belangrijk. Mijn ouders hebben mij allebei altijd ondersteunt, waren bij vrijwel alle wedstrijden aanwezig en hebben me altijd overal heen gereden. Hen ben ik zeer dankbaar. Samen met mijn vader heb ik de beslissing genomen naar Aachen te gaan. Hij was het ook, die me deze zomer aanraadde de overstap naar Schalke te maken.“
Geen wonder. Jouw vader is Schalkefan.
Moritz: „Hij is van kinds af aan als fan van Schalke 04, dat klopt. Ik heb me vroeger meer aan mijn opa georiënteerd die fan was van Bayern München. Dat botste thuis regelmatig. Mijn vader en ik zijn allebei voetbalgek. We kijken samen alle mogelijke wedstrijden. Sinds ik in de Bundesliga speel zit mijn familie natuurlijk altijd in het stadion.“
In relatief korte tijd ben je van twee keer per week trainen in Arnoldsweiler naar vijf keer in Aachen tot aan acht keer trainen auf Schalke gegaan. Hoe heb je die toegenomen belasting opgevangen?
Moritz: „De wissel van Arnoldsweiler naar Aachen was niet zo problematisch. Ik speelde sowieso al iedere vrije minuut op het trapveldje bij ons in de buurt. Ik beleef enorm veel plezier aan het voetbal en vaak trainden mijn vrienden en ik extra. Terwijl andere spelers vaak al vroeg in de opleiding van een profclub werden opgenomen, trapte ik nog op het veldje bij ons in de buurt. Daar heb ik veel aan gehad. Ook toen ik bij Aachen speelde was ik daar nog vaak te vinden innmijn vrije tijd. Dat gaat nu natuurlijk niet meer. Bij Schalke moet ik iedere training tot het uiterste gaan door de klassespelers om me heen. Anders val ik door de mand. Daarom ga ik `s avonds altijd vroeg naar bed en probeer ik ook tussen de trainingen een middagslaap te houden om te herstellen.“

bron: Schalker Kreisel