Een dag om nooit meer te vergeten

Zoals enkelen misschien wel weten is Paul te Nijenhuis, samen met mij de afdeling Almelo/Wierden van Blau und Weiss Enschede, al geruime tijd ernstig ziek. Enkele weken geleden kwam het bericht dat hij de drie jaar durende strijd tegen kanker niet gaat winnen. Op dat moment besloten we nog één keer samen een bezoek te brengen aan een wedstrijd van FC Schalke 04. Mede door de inspanningen van onze voorziter Henny en de medewerking van alle organisaties werd het voor Paul en mij een dag om nooit meer te vergeten.

geschreven door Wouter Olde Bijvank

Drie jaar levert Paul nu al een strijd tegen kanker. Helaas heeft hij eind november van de behandelend artsen te horen gekregen dat verdere behandeling geen zin meer heeft. Dit betekent dat hij, ik geef hierbij weer wat de artsen aangaven, tussen enkele weken en enkele maanden te leven heeft.
Vrijwel op het moment dat ons het slechte nieuws ter ore kwam besloten we dat we graag nog een bezoek aan FC Schalke 04 wilden brengen om de blauwwitten nog eenmaal te zien spelen in het bijzijn van ons beiden. Op dat moment begon een letterlijk wonderbaarlijk avontuur. Want waar haal je op dat moment nog kaarten voor een Schalke wedstrijd, het liefst zo snel mogelijk en met de voorwaarden dat het een zitplaatsen moeten zijn met een parkeerkaart voor een plek ‘voor de deur’? Voeg daarbij dat die eerstvolgende thuiswedstrijd uitgerekend de maanden uitverkochte wedstrijd tegen Bayern München is.

In ons geval heb ik Henny ten Vergert gemaild met het bovenstaande bericht en de vraag of het überhaupt nog mogelijk zou zijn om aan een dergelijk verzoek te voldoen. Met dergelijke vragen hoop je mensen niet voor het blok te zetten, maar tegelijkertijd doe je dat natuurlijk wel een beetje. Henny vond dit in zijn geval geen probleem en mailde per direct terug dat hij zijn uiterste best zou doen om voor de wedstrijd FC Schalke 04 tegen Bayern München op zaterdagavond 4 december zitplaatsen te regelen (dit was twee weken later). Al gauw volgde bericht, de twee zitplaatsen waren via het Schalker Fanclub Verband snel geregeld. Alleen de parkeerplaats was toch een probleem. Dat probleem trof vooral ons, want Paul kan een stukje lopen, echter een paar honderd meter werd hem toch al gauw te veel. Maar goed, er zat schot in de zaak en het bezoeken van een wedstrijd was een stap dichterbij. De andere kant van het verhaal was toch ook dat Paul ziek is, en dat het ook zo kan zijn dat hij de bewuste speeldag zich niet goed zou voelen en niet in staat zou zijn om richting Gelsenkirchen af te reizen.

Weer enige dagen later een telefoontje van Henny, alles was geregeld! Hoe? Om een lang verhaal kort te maken via een kroegcontact vanuit de Fankneipe Auf Schalke met zeer goede connecties met de Veltins bierbrouwerij. Een tweetal kaarten voor de Veltinsloge in de Veltins Arena inclusief een parkeerkaart zou worden toegezonden. En warempel, nog geen twee dagen later lag de envelop met inhoud bij de familie Ten Vergert op de deurmat. Vervolgens de kaarten bij huize Ten Vergert opgehaald en gestart met de voorbereiding van de ‘grote dag’.
Voor mijzelf kwam nu stap twee. Hoe krijgen we een behoorlijk zieke Paul zonder kleerscheuren richting Gelsenkirchen? Daarnaast moest hij ook nog het stadion in zodat we beiden voetbal konden gaan kijken? Die oplossing werd aangedragen door Pauls vrouw, Marie-Jose. Twee dagen voor de wedstrijd heeft zij contact opgenomen met de Stichting Twentse Wens Ambulance. Dit is een stichting die met een grote groep enthousiaste vrijwilligers terminale patiënten een mogelijkheid biedt om een gebeurtenis die zij nog heel graag willen meemaken te realiseren. Met deze ambulance rijdt ook altijd een proffessioneel verpleegkundige mee, mocht er onderweg iets gebeuren. Deze vrijwilligers hebben vervolgens alles op alles gezet om Paul richting Gelsenkirchen te vervoeren.

Het weer op 4 december was bar en boos. Sneeuw, ijzel en temperaturen een eind onder het vriespunt maakten dat de tocht richting Gelsenkirchen een heikel avontuur zou worden. Paul daarentegen was opperbest te pas en had er zin in (hoe kan het eigenlijk ook anders?)! Onder de deskundige begeleiding van chauffeur Alfons en verpleegkundige Connie vertrokken we vol goede moed richting Gelsenkirchen. Inmiddels werd het weer zo slecht dat ik zelf de verwachting had de tweede helft te kunnen meepikken, echter door de stuurmanskunsten van Alfons arriveerden wij 5 minuten voor aanvang van de wedstrijd bij de Veltins Arena!
Paul had ‘s ochtends nog overleg gehad met Henny over het vervoer middels de Twentse Wens Ambulance. Volgens Henny, die nog even contact had gehad met het stadion, moest het mogelijk zijn om met de ambulance dicht bij de Veltins Arena te komen zodat de te overbruggen afstand voor Paul zo kort mogelijk kon zijn. Met kunst en vliegwerk en een boel steenkolen Duits lukte het inderdaad om de ambulance vlakbij de hoofdingang tussen de politiebussen geparkeerd te krijgen. Geen enkele steward legde ons ook maar een strobreed in de weg. Super dat het nog zo kan.

Vervolgens kwam obstakel nummer drie. Vervoer met de ambulance betekende ook dat de verpleegkundige verantwoordelijk was voor het wel en wee van Paul. Daarvoor was het ook van belang dat Connie hem begeleidde in het stadion, mocht er iets gebeuren. Echter, ik had maar twee kaarten. Dit betekende dus het verhaal uitleggen bij de ingangsbalie, in de hoop dat er nog mogelijkheden waren voor Connie. Zeer bewonderenswaardig waren twee Bayern-fans die toevallig het gesprek opvingen en terstond hun logekaarten beschikbaar wilden stellen! Gelukkig was dit niet nodig. Na een telefoontje met de mensen van Veltins was ook verpleegkundige Connie van harte welkom in de Veltins-loge. Een aantal medewerkers van de beveiliging begeleidde ons naar de lift.

Aangekomen in de loge werden wij van harte welkom geheten door gastheer Lukas Appelhans die volledig op de hoogte was van onze situatie. Nu is binnenkomst in de Donnerhalle via de ingangen aan de Noordkant al ruim voldoende voor een portie kippenvel: het moment dat wij samen beleefden toen we op de rand van de loge het stadion inkeken is met geen pen te beschrijven. Alle emoties - spanning, blijdschap, verdriet maar ook geluk - kwamen naar boven. De gastheer had voor ons een aantal plaatsen gereserveerd helemaal voorin de logebox. Exact ter hoogte van de middellijn. Paul en Connie kregen een lekkere fleecedeken, uiteraard Konigsblau, zodat zij lekker warm konden genieten van de wedstrijd.
Ondanks het weer en de commotie rondom het parkeren en de kaarten zaten wij precies bij de derde minuut van de wedstrijd op onze plek. Ik moet eerlijk bekennen dat ik van de eerste helft niet veel heb meegekregen. Mijn aandacht ging met name uit naar het geluk van Paul en de indrukwekkende gastvrijheid van de Veltins-mensen, maar naar ook de overweldigende sfeer in het stadion (ik was immers ook al anderhalf jaar niet meer naar een wedstrijd wezen kijken). De kansen waren in deze helft voornamelijk voor Bayern Munchen. Waarbij opgemerkt moet worden dat Neuer een engel op zijn lat had want de Konigsblaue verdediging gaf niet thuis. Het had zomaar 0-3 kunnen staan bij rust.

In diezelfde rust konden wij in de warme loge genieten van lekker eten en drinken, van currywurst tot allerlei snacks en lekkere zoute krakelingen. Helaas kan Paul niet meer eten, maar hij haalde de schade in door een lekker Veltins biertje te bestellen.
De tweede helft bracht een stuk meer spektakel dan we naar aanleiding van het spel van de eerste helft dachten te verwachten. Schalke zette een paar versnellingen hoger in op de aanval. Dat resulteerde in twee doelpunten, gemaakt door Jurado en Howedes. Het bleek uiteindelijk ook de eindstand. Een mooie verdiende overwinning op Bayern München met 2 tegen 0. Het leek of het engeltje op de lat van het doel van Neuer uit de eerste helft nu plaats had genomen in het zestien metergebied van Bayern-keeper Butt.

Na de wedstrijd hebben we nog wat nagenoten in de Veltins-loge. Paul kreeg de fijne fleecedeken mee naar huis zodat hij ook thuis nog een mooi aandenken had aan deze memorabele dag. De terugreis leek in vele aspecten op een terugreis met de Paul Kurten bus. Natuurlijk hadden enkele fans de bus gemist en konden een paar kilometer meerijden in de ambulance. Bij een pitstop bij een van de vele pishokjes langs de “31” was er uiteraard contact met vele andere feestvierende en terugreizende Schalkefans.
Thuisgekomen was Paul moe maar voldaan. Samen hebben wij een dag gehad die we nooit meer zullen vergeten. Samen hebben wij nog eenmaal FC Schalke 04 beleefd. Samen hebben wij Schalke verdiend zien winnen, alsof het zo moest zijn…..

Ook middels het clubblad willen wij hierbij Henny ten Vergert bedanken voor zijn inzet om, al was het twee weken voor een belangrijke thuiswedstrijd van de blauwwitten, deze kaarten te regelen. Daarnaast willen wij de heer Peter Oser-Veltins bedanken voor het beschikbaar stellen van de kaarten. Ook willen wij de heer Lukas Appelhans bedanken voor de gastvrije ontvangst van Paul en mij, maar ook Connie in de loge van Veltins in de Veltins Arena.

Tot slot willen wij de Stichting Twentse Wens Ambulance bedanken voor haar inzet om op korte termijn het vervoer te verzorgen richting Gelsenkirchen en Paul te begeleiden in het stadion.
Mocht u deze stichting zelf ook willen steunen dan kan dat door een donatie te doen op nummer 1372.08.995 t.n.v. de Stichting Twentse Wens Ambulance e.o.

Mede namens Paul te Nijenhuis,
Wouter Olde Bijvank